Mezarlığa her gelişlerinde kimileri için kasvetli olan bu mekâna karşı yabancılıkları giderek azalıyor, mezar taşları üzerindeki
isimler ya da ağaçlar tanıdık hale gelmeye başlıyordu. Ancak birkaç seferden sonra her toplantı bir usanmışlığı da
beraberinde getiriyordu. Hafta sonu yaşananlar herkese ağır geldiğinden, ilk işareti bulmalarına rağmen kimsenin eski
hevesine sahip olmadığı anlaşılıyordu. Yola çıktıkları bu süreç, bazı risklerin göze alınmasından öte en önemlisi sabırlı
olmayı gerektiriyordu. Hem definenin heyecanını ve zaman zaman korkusunu yaşarken hem de bu konudan hiç kimseye
bahsedememek gruptakilerin daha fazla baskı hissetmelerine neden oluyordu. Bu sabrı da gruptaki herkesin aynı ölçüde
gösteremeyeceği yakında anlaşılacaktı.