Kalbime acı veren çığlıkları duyabiliyorum.
Hep aynı ses tonu, hep aynı şiddet, hep aynı sen...
Kanatır kalbimi en masum yerinden.
Sessiz gidişlerini duyabiliyorum.

Sana bakıp benim olmayışın,
Seni anıp sessiz duruşun,
Sana tutuklanıp özgürlük oluşun,
Sana sevdalanıp ayrılık oluşun...

Kendi hayatımdan çalmışım,
Hep seni anıp sessiz kalmışım,
Hep sana yanıp kül olmuşum,
Ne yazık, seni bekleyip kendi hayatımdan çalmışım.

Vakit kaybını senden öğrenip yargılanmışım,
Yıllarımın hesabını kendimden sormuşum,
Vicdanımın mahkemesinde seni şahit yapmışım,
Ceza olarak kendimi müebbet yalnızlığa kapatmışım.