Muhammed b. Hârûn er-Rûyânî (ö. 307/919-20) hadis ilminin altın çağı olarak adlandırılan hicri üçüncü yüzyılda yaşamıştır. Onun yaşadığı çağ, hadis ilmi açısından en verimli dönem olmuş, hadis ilminin orijinal kaynakları, yaşadığı bu süreçte vücut bulmuştur. Kütüb-i Sitte olarak isimlendirilen hadis musannefâtının müellifleri olan Buhârî, Müslim, Tirmizî, Ebû Dâvûd, Nesâî ve İbn Mâce bu çağda yaşamışlardır. Adı geçen meşhur muhaddislerin yanı sıra Ahmed b. Hanbel, Yahya b. Maîn, Ali b. Medinî, Ebû Hâtim er-Râzî, İbn Ebî Şeybe, Taberî ve daha ismini burada sayamadığımız nice muhaddis, tarihçi, cerh ve ta’dil âlimi ile aynı çağda yaşamıştır.
Rûyânî bu alanın önemli âlimlerinin yaşadığı bir çağda bulunmanın avantajını çok iyi değerlendirmiştir. İlim tahsil etmek için pek çok İslam beldesini gezmiş ve bu beldelerde yüzlerce ilim ehlinden ders alma imkânı bulmuştur. Rûyânî’nin rivayetlerindeki râvî ve şeyhlerinin sayısı ve farklılığı bu durumu ortaya koymaktadır. Onun bazı rivayetleri, pek çok kişiden birbirinden farklı tarîklerle aktarması bunun en bariz göstergelerindendir. Eserinde diğer hadis eserlerinde bulunmayan Mısırlı râvîlerin çokluğu da onu diğer muhaddislerden ayıran bir başka özelliğidir.