Şiir, kendi kendini bambaşka şiirlerden doğuruyor, bazen genetiği bozulduğu halde. Şiiri ilkin hangi kelimeler, acılar, ayrılıklar ya da sevinçler doğurdu bilinmez. Bir yetim midir, yoksa insanlık tarihinin gayri meşru bir çocuğu mudur şiir? Şiir gezegeninin faillerini, ilklerini tanımasak da son kuşak meyvelerini, insanlığın çürüyen dişlerine inat tadımlamaya çabalıyoruz.

Şiir gezegenindeki yolculuklarda başımız döner, halsiz düşer miyiz bilmem. Ne olursa olsun kemerleri takmanın tam zamanı. Ya hepten düşeceğiz ya da hepten yükseleceğiz. Birimiz düşerken, diğerimiz uçmayacak; birimiz uçarken diğerimiz düşmeyecek. Bu dediklerim olursa ne mi olur? Şirin nabzı durur. Alın size büyük felaket, büyük patlama, evrenin yeniden inşası.
(Tanıtım Bülteninden)