... İğde camdan içeri üflemeye başladı. Üçünü de bir ürperti sardı. Nice sonra kaos bitti. Ağacın ritmi çocuğa doldu. Toprağın altında yürüyen tüm böceklerin ayak sesleri yorganın altına sızdı. Ardından otların solukları yastığa ilişti. Uzak denizlerden iki dalga yanaştı ruhuna; bir yükseldi, bir alçaldı; hışırdayarak çarşaf olup çocuğun altına uzandı. Sırrı tempo tutar gibi nefesini onlarınkine uydurdu. Korkusu buharlaştı. Yine de sükunundan bir kelime bile doğmadı... Ve... Biz size kaval çaldık, siz oynamadınız. Biz yas tuttuk, siz ağlamadınız. Biz size ağıt yaktık, siz dövünmediniz! Gönlüne sağlık, Nuriye Akman.
Alev Alatlı


Ses getirsin, okura ders versin, yazarını yüceltsin niyetiyle kaleme alınan ´akılcı romancılık´ geleneğinden başlı başına bir sapmadır Nuriye Akman´ın romanı. Bitimsiz bir nefes, yankılarıyla çoğalan bir çığlık, varmaktan ziyade akmaya meyyal bir yolculuk ve belki de en önemlisi, okur ile yazarı, hüzün ile umudu hamhal kılan vecd halidir bu canım roman.
Elif Şafak


Nuriye Akman´la tanışmak, sorgulayıcı, yatışmayacağını belli eden dik başlı bir merakla da karşılaşmak demektir. Bu karşılaşma sizi irkiltse de yaptıklarını aşmaya, yeni açılımları denemeye istekli kişiliği sizi iyi niyeti konusunda ikna edecektir. Nuriye Akman, kişiliğinden izler taşıyan bir kurguyla kaleme aldığı ilk romanı Nefes´le araştırıcı kimliğinin ve merakının peşinden yürüyor...
Mehmet Eroğlu