Sözü yormak değildir muradım. Binlerce haşa Üstümde her dem uçan nihayet kuşu şahittir buna Her gece sevgilinin zülüflerine astığım yıldızlar Her sabah yepyeni bir dünya armağan eden güneş Dünyayı sıfırlayan çocuk; iri bir tokat gibi uzanan kumsalda Burada bitiverse bu şiirin ömrü bir anda ne olur Neyi eksik kalır evrenin, sönse dünyanın cümle yıldızı Her akşam taş kaynatan bir annenin periyodik gözyaşlarıyla Ve kızarsa, en doğudan en batıya, cümle hakların medyatik yüzü Üç kara zeytinsiz sofra babasının yüzündeki mahcubiyet kırmızısıyla