İnsanoğlu küçük bir âlemdir, fakat nasıl bir
âlem olduğunun farkında değildir. Bazen
aklımızla konuşur kalbimizle cevap veririz.
Bazen de kalbimizle konuşur, aklımızla
cevap veririz. En doğru kararları
verebilmek ve içinde bulunduğumuz
durumu anlamlandırabilmek için bir sonuca
varmak isteriz. İçsel konuşmalarımızın
çarkıdır bu, böyle çalışır düşünce
sistemimiz. Aralarında bir hiyerarşi yoktur
aslında, fakat insanoğlu çoğu zaman içinde
bulunduğu yaşam tarzı ve şartları sonucu
kalbini ya da aklını patron yapabiliyor.
Önemli olan hangisinin patron olduğu değil
orta yolu bulmalarıdır, orta yolu bulduran
ise sezgilerimizdir. Çünkü insanoğlu ne
sadece duygularıyla ne de sadece aklıyla
hareket edebilir. Bir yargı oluşturmak için
aklımıza, duygularımıza ve sezgilerimize
ihtiyacımız vardır. Düşünürken bir yargıya
varabilmek için hepsinden faydalanmak,
yaşam çizgimizde bir denge oluşturacaktır.