“Oku! Yaradan Rabb’inin adıyla oku!”
Toprağı, denizi, havayı, içinde yaşayanları oku!
İçinde yaşayanlar için yaratılanları oku!
Gök kubbe olmuş semada ezanlarla yankılanmakta
Tüm Allah-u Ekberler birleşerek dünyayı sarmalamakta.
Alınan nefesin tükenmemesi, içilen suyun gökten inmesi
Ya ölü toprağın yeniden yeşermesi.
Oku! Toprağın can alıp can vermesini
Ölüp ölüp yeniden dirilmesini.
Nice sırlar saklıdır ki gözyaşını nehirle akıtmakta
Gezdikçe de nice dertler alıp katmakta.
Çatlayan, kurumuş topraktan damla damla gözyaşı aksa
Biriktikçe birikir de can suyu olur canlara.
Hakikat budur ki elbet vazgeçilemeyecek olan
Doğduysak topraktan varacağız yine toprağa.
Toprak özümüze kattıysak şefkat, merhamet tohumlarını
Yeşerdikçe çoğalır ki sarar dört bir yanımızı.
Kendiyle yetinmeyip yeşertir de etrafını.
Çocuğunu, eşini, arkadaşını….
Sevgiyle çoğalan şefkat meyveleri
İkram ile güzelleştirir tüm evreni.