Orhan Koçak, on iki yıl önce (Haziran 2002), Virgül dergisinde, Olmanın Halleriyle ilgili olarak şu değerlendirmeyi yapmıştı:

Behçet Necatigil'de anlam, hatta şiirin kendisi, sözcüklerin arasındaki boşluklara çekilir gibiydi; Akyol?un şiirlerinde de böyle bir içe çekilme var, ama onda boşluklara ve duraklara değil, sözcüklerin kendi en iç çekirdeğine saklanıyor anlam. Sözcükler, hem edebiyatta hem de gündelik kullanım içinde üstlerine yapışan birçok yananlam ve çağrışımdan arınarak giriyorlar Akyol'un şiirlerine. Ama bu arınma onları hafifletmiyor; tam tersine, bir miktar yerlerinden uğratırken özgül ağırlıklarının da daha iyi hissedilmesini sağlıyor.