Sonra gök,
Düştü devrilen alnındaki lepiskaya.
Bağırdı öp diye beyaz beyaz.
Beyaz sununun demirsi çılgınlığıyla.

Sustum her bağrışlara Kayra!
Sustum bir lirin esriten,
Ve dirilten tınısında

Çözdüm usumdaki uçkuru.
İrisimde buğul kan.
Saçlarımda boynuzumla,
Bir günah ne denli işleniyorsa,
Bir anne tek zaafından nasıl!

İşte öyle öldürdüm Kayra!
İşte o gün sen bir daha,
Getirmedin dudaklarını tanla

İşte o günden sonra,
Üzerimde çılgın bir hastalık var.
Ağzımda taşıdığım lavlı ağı,
Yastığımda böcekler ve ideler,
Bir rüyadan düşüyorum yine.

Bir rüyadan düşüyorum yine.
Yüzümde boncuklardan heyula.
Kibrit çakarken cehennem baladına,
Sanki benzin gibi soluyorum Kayra!

Çık gel hangi sağaltan,
Hangi şavkıyan evin içindeysen.
Çık gel bekliyorlar seni Kayra!
Ayırdı yivlerini cinler ve çocuklar.
Daha dik duruyor atlar,
Daha dik duruyor kanlar.

Taşla tinime bulaşan iblisi Kayra!
Özdeşiz terk edilen fetişlerle.
Silebilir misin? Silinir mi kirim?

Bu eller hayra yorulur mu Kayra!
Basil bağlayan şu bedenime,
Bir peygamber vurur mu asasıyla?