Bu, çalışma, günümüz akademi dünyasında hâlâ
güncelliğini koruyan Hz. Aişe’nin evlilik yaşı ve
İfk hadisesi örnekleminde ele aldığımız oryantalistlerin
anlatım-kaynak ilişkisine odaklanmaktadır.
Bu bağlamda, oryantalistlerin kullandıkları kaynakların,
yine onların anlatımlarına yansıyan algı değişimini
göstermek adına, XVII-XX. yüzyıllar arasında
eserler kaleme alan belirli oryantalistler ve çalışmaları
incelenmektedir. Seçilen oryantalist çalışmalarda
anlatım-kaynak ilişkisini ortaya koymak için, İslam
tarihinde önemli bir figür olan Aişe bint Ebî Bekir anlatımları,
evlilik yaşı ve İfk hadisesi özelinde merkeze
alınarak, oryantalistlerin bir taraftan Hz. Aişe’ye dair
anlatımları incelenirken; diğer taraftan anlatımlarını
dayandırdıkları kaynaklar kritik edilmektedir. Bu
çerçevede, genelde tarihsel eleştiri yöntemi, özelde
kaynak eleştirisi yöntemi uygulanmaktadır. Neticede,
oryantalistlerin Hz. Aişe anlatımları, aynı zamanda
İslam tarihinin erken dönem kaynaklarındaki anlatımlarla
mukayeseli kritik edilmektedir. Bu sayede
anlatım-kaynak ilişkisine dair ulaştığımız tespitler
üzerinden oryantalistlerin algı ve yaklaşımlarını metodolojik
bir bakış açısıyla değerlendirme imkânına kavuşmuş
olmaktayız. Ayrıca, oryantalistlerin iddiaları
üzerinden cereyan eden çağdaş dönem tartışmalara
da yer vermek suretiyle çalışmamız, tarihin sadece
geçmişten ibaret olmadığını, güncel yaklaşımlardan
getirdiği örneklerle gösterme gayreti taşımaktadır.
Sonuç olarak, oryantalistlerin anlatım-kaynak ilişkisi,
zihnî değişimin olmasa da, kavramsal ve metodik
değişimin tarihsel izlerine işaret etmektedir.