Kırk iki yaşındaki Berzah Bey, bir gün aniden, zamanda otuz yıl ileriye giderek kendisini yetmiş iki yaşında bir ihtiyar olarak bulur.
Etrafta gördüğü berbat ortam ve gelecekteki sefil hâli nedeniyle hayal kırıklığına uğrar.
Geleceğinin hiç de hayal ettiği gibi olmadığını anlayınca işleri düzeltmek için çabalamaya başlar. Ancak bu öyle kolay olmayacaktır.
Polat Onat yine benzersiz bir deneysel üslup kullanma cesareti gösteriyor.
Yazarımız avangart bir biçimsel çıkışla; roman boyunca hiç nokta, soru işareti ya da ünlem kullanmıyor.
Buna rağmen akıcı bir anlatımla, baştan sona heyecan fırtınası oluşturarak okurlarını şaşırtmaya devam ediyor.
Kitabı bitirdiğinizde -tabii eğer bitirmeye muvaffak olabilirseniz- ya "Bu ne böyle arkadaşım, vallahi pes! Ömrümde bu kadar dandik bir roman okumadım!" diyecek;
ya da "Ooo, bu güzeldi işte! Adam, roman sanatında hakiki bir çığır açmış birader!" diye mırıldanacaksınız.
İlk seçeneğin tercih edilme olasılığının daha yüksek olduğunu sanan dostlar yazık ki yanılıyor.