Öykü Nasıl Okunur kitabı özellikle modern öykü türü için bir okuma/çözümleme yöntemi önermekle birlikte uyarlanmak koşuluyla aynı kuramsal çerçevenin öteki kurmaca anlatı türlerine de uygulanması olası gözükmektedir. Çalışma kendini, söylem anlatı bilimi alanıyla sınırlandırdığından içerikten çok, içeriğin biçimde yeniden kazandığı anlam ve görünümlerle ilgilenmiştir. Bu bağlamda olmak üzere olay örgüsünün ne anlattığı değil nasıl anlatıldığı, karakterin eylem içindeki durumu değil anlatma ve görmeyle ilişkisi, olayın zamanı değil anlatmanın zamanı önemsemiştir. Yine biçim ve söylem düzeyinde kalarak modern öyküde alt-tür tartışmasına girişilmiş, anlatıyı oluşturan bileşenler üstünde durulmuş, doğal bir dil gibi öykülemede kendini dayatan bir gramer saptanmış ve kavramlaştırılmıştır. Kitaptaki tüm kavram ve kuramsal yaklaşımlar Cumhuriyet döneminin başından itibaren ve daha çok da günümüz öyküsünden alınan örneklerle birlikte sunulmuştur. Böylece öykü üstüne düşünenler ve öykü okurları için yararlı olduğu kadar eğlenceli bir çalışma ortaya konabilmiştir.