Pasif Devrim İstanbulun bir zamanlar radikal Muslüman
ilçelerinden Sultanbeylinin ılımlı İslama dönüşümünü
anlatıyor. Bu mahalledeki hayatın zengin bir etnografisini
sunan bu kitap İslami aktivistlerin nasıl örgütlendiklerini,
28 Şubat sürecinde nasıl geri cekildiklerini ve AKP
tarafından nasıl massedildiklerini anlatıyor. Tuğal gözlemlerini Mısır ve İran örnekleriyle de karşılaştırarak Türkiye örneğini genel tarihsel bir bağlama da oturtuyor ve İslami politikaların neden başka yerlerdeki laik
kapitalizmlere benzer bir şekilde entegre olmadığı sorusunun yanıtını arıyor.
AKPnin aklığı nereden geliyor? Bu partiyi, kapitalizmi doğallaştıramamış diğer merkez partilerden farklı kılan ne? Cevap, partinin unutmak istiyor göründüğü
gecmişinde yatıyor. AKP, örgütcülük anlayışıyla, kadrolarıyla ve kısmen de kullandığı dille, Türkiyede 1980lerden sonra kapitalizme tek kitlesel direniş noktası olan İslamcılığın sistem tarafından massedilmesini sağladı. Gercek başarısı bu. Tuğal cözümlemesinin merkezine Marksist düşünür Antonio Gramscinin pasif devrim kavramını alarak AKP hükümeti döneminde belirleyici olanın kapitalizmin doğallaşması olduğunu, bunun anamotorunun ise AKP olduğunu söylüyor.