Levent Şentürk'ün yıllardır tuttuğu ciltlerce günlükten günlük yazma üzerine fikirlerini içeren Plastik Melek, yazma tutkusunu acımasızca çözümlüyor.

Uzun süredir günlük tutuyor olmanın bir yararını görmedim. Ancak, yirmi iki yılı (1997-2019) bir biçimde içeren, en azından ondan anlar, hakiki belgeler içeren bir kesitine her daim erişebiliyor olmak, dördüncü boyuta dair algıyı da beraberinde getiriyor sanırım. (...) Boşuna yaşanmadığı, yaşananlara kayıt düşüldüğü, bunu kanıtlamak. Israrla defter tutmayı sürdürür kişi. Tutmazsa? Boşa mı yaşamıştır?