Bazen bir rüyanın etkisi günler sürebilir, bazen de yıllar geçse de unutulamaz bazı rüyalar. Hele ki uzun
yıllar üst üste görülürse aynı rüya, rüya olmaktan çıkar gizeme dönüşür ve insanoğlunun en can alıcı
yönlerini tetikler. Rüya gizeme, gizem meraka, merak da insanın kendisini peşine düşmekten alamadığı
hayallere dönüşür. Bu durumda elimizde olmadan hayat bize bir yol çizmiştir artık ve doğal bir dürtü
olarak peşinden koşarız hayallerimizin, umutlarımızın veya artık adı her neyse.
Bu durum bazen maddi anlamda tezahür eder hayatlarımızda, bazen maneviyatın peşine düşer insan, bazen
bir aşkın esiri olur ve bazen de bilginin peşine düşer.
Tümünün ortak paydası; insanoğlunun hiçbir zaman sonu gelmeyecek
bir açlığın peşinde tüketmesidir ömrünü...
Bazen yıllarca bir hayalin peşinden koşmaz mı insan? Ya da hayatın asıl gayesi hayallerimiz veya merak
ettiklerimiz değil midir? Belki de şöyle sormak gerekir; bizi hayata bağlayan şey nedir? Hayallerimiz mi?
Umutlarımız mı? Yoksa doyumsuz bir şekilde, sahip olduklarımızın daha fazlasına veya daha iyisine sahip
olma dürtümüz mü?
Aslında tümü birbirini tamamlayan ve hayatın içinde zaman zaman yer değiştiren olgulardır. Yalnızca
sanatsal eylemler ve maneviyat müstesnadır, hiçbir karşılık beklemeden ruhumuzu doyurduğu için...