Sevgili okur:

Uyku ve uyanıklık öyküsünü sana bir ders olsun diye yazmadım. Amacım kendi yurdundaki çocukları daha iyi tanıman ve onların derdi nedir diye bir çare bulmandı.

Tahran'da başıma gelenlerin tamamını yazsam birkaç kitap olur. Belki de sizi sıkabilir. Bu yüzden son yirmi dört saati anlatacağım. Sıkıcı olmadığını düşünüyorum. Ama her şeyden önce, babamla Tahran'a nasıl oldu da geldiğimi anlatmak zorundayım:

Birkaç aydır babam işsizdi. Sonunda annem ve kardeşlerimi kendi şehrimize bırakıp benim elimden tutarak birlikte geldik Tahran'a. Tanıdıklarından ve hemşerilerinden birkaçı önceden gelmişler Tahran'a. Üstelik iş de bulabilmişler. Biz de onlara uyarak geldik.