Günümüzde birçok edebiyat araştırmacısı roman tahlil ettiğinde "tema" ve "yapı"yı birbirinden tamamen farklı iki unsur olarak
değerlendirmekte; romanın temasını ifade ettikten sonra, "romanda yapı" başlığında "kişiler", "zaman", "mekân" gibi alt başlıklar
açmakta ve bu alt başlıklarda bahse konu unsurlarla ilgili bilgiler vermektedir. Esasında bunu yapmak, romanın kendi içinde anlamlı bir
bütünlük arz eden bir sistem olduğunu gözden kaçırmaya sebep olduğu gibi, romanın "nasıllığı"na dair anlamlı sonuçlar da vermez. Bu
nedenle araştırmacılar bu tür çıkarımlarını, çoğunlukla, inceledikleri romanlardan somut örnekler vermeden yaparlar. Hâlbuki
araştırmacıların, "Bir romanın sürükleyici bulunup çok okunmasının ya da sıkıcı bulunup okunmamasının sebepleri nelerdir?" sorusunu,
inceledikleri romanlardan somut örnekler vererek cevaplamaları, incelemeyi okuyan roman okurları ve yazarları açısından daha faydalı
olacaktır. Çalışmada önerilen biçimci okuma metodu, bu konularda yeni bir bakış açısı kazandırmayı hedeflemektedir.