“...Kalemini asa yaptı, az gitti uz gitti, dere tepe düz gitti… Peşine düştüğü, binlerce yıllık
bir mirastı. O’ndan önce hiç kimse kalkışmamıştı bu işe. Acaba O başaracak mıydı, kendisi
de emin değildi. Ama çocuklarımıza borcu olduğunu düşündü. Onlar, başka kültürlerle
büyüyorlardı. “Bekleyin beni!” dedi... Adları bile unutulmaya terk edilen Kafkasyalı
Ahıskalılar’ı, Nogaylar’ı, Karaylar’ı, Kumuklar’ı aradı, onların masallarını yazdı.
Çağımızın masal dedesi, seyyahı, Evliya Çelebisi Yücel Feyzioğlu’ydu. Ömrünü verdiği
seyahatlerden ışıl ışıl döndü. Heybesi masallarla doluydu...
Yazdıklarının hem bize hem de dünya kültür mirasına ait olduğunu biliyordu...”