“Bu sırada Barones’in öbür elinde tuttuğu tespihi gördü Şair. Uzunca bir tespih, ucundaki büyükçe bir haçla beraber Barones’in avcunun içindeydi. Demek insanlar ölüme yaklaşınca Tanrı’nın ne dilediğine daha çok önem veriyorlar, diye düşündü Şair. Annesinin bile yanında olmamıştı ölmeden evvel. Annesinin hastalığından haberi bile olmamıştı. Ama bu kadın, bu sarı saçları, her zaman kederli bakan mavi gözleriyle bir ilaheyi andıran bu kadının çöküp gitmiş olan bedeni hemen karşısında duruyordu şimdi. Bedeni çökerken ruhu yücelir miydi insanların böyle?”