Değerleri duyan bir varlık olarak insan, Sait Faik´in hikâye ve romanlarında, ben çevresinde ve anlatma esasına bağlı edebî metnin kurgusuyla iç içe bir durumla karşımıza çıkar.

Olaylara ve kişilere değerleri duyma noktasında yaklaştığımızda, benin bütün hikâyelerde, hiç değişmeden sevgi, acıma, hak, emek gibi yüksek değer normlarından yana tavır takındığını ve yapıp etmelerini yönlendirdiğini görmekteyiz.

Yalnızlığın tabii sonucu olarak, davranış değerleri ve araç değerlerin dışına çıkmış olan ben kendine has yüksek değerlerle baş başadır. Toplumdan ve kendisiyle uyuşmayan insanlardan bağımsızdır.
(Arka Kapak´tan)