Dünya korkunç kötüleşti. Şu Ademoğlu nankörün teki.. İkide bir ihtida edip duruyor, en sadık, güvendiğim adamlarım bana çelme takıp arkamdan vuruyor. Halbuki ben yemedim, içmedim, giymedim demedim, azdırdım; bir gün yüzü görmedim demedim, kandırdım. Hep kendi iyilikleri için.. Kendim için bir şey istiyorsam namerdim. Benim işçim, benim köylüm, benim vatandaşım; benim çulsuzum uğursuzum, benim hortumcum.. Gene de Ben Ben....
(Uzayda Herhangi Bir Ülke)
Zaman dediğiniz nedir ki... Aşkın sonsuzluğuna kafa tutabilir mi.. Benim varlığımın tek gayesi, sermayem, hayatımın temeli, kökeni sizi sevmek.. Başka bir şey bilmemek, görmemek, öğrenmemek.. Cahillikse bu, hoşnudum, mesudum.. Yeğane kitabım, hocam, biricik tahsilim sizsiniz. Aşk hızıyla ilerliyorum, sevgilimde yol alıyorum.
(Hoşdur Leylayı Sevmesi)
Birden ayrımına vardım ki, ne denli yoksullaşmışım. Yüreğimi darağacına asmışım. Beğenmediğim insanlar, fosilleşmiş değerleriyle çok daha mutlu, huzurlu doygundu. Fark ettim ki, kendime de hep muhalefet, düşmanlık etmişim.
(Saklı Değerler)