Volker Harlan ile Joseph Beuys arasındaki bu tartışma, Beuys’un öncelikle
“Plastik” (Üç boyutlu), “Bildhaurei” (Yontu) ve “Skulptur” (Heykel)
tanımlarına açıklık getirerek, diğer yandan doğa başta olmak üzere, tin ve
tinsellik kavramlarıyla, dolayısıyla gene Antropozofi kavramının
içerdikleriyle her daim birlikte hareket ettiğini gösteriyor. Şunu özellikle en
baştan belirtmekte yarar var: Beuys’un sanat adına deneyimlediği ne
varsa, bunları insanlarla, eylemlerini gerçekleştrdiği anda onlarla paylaştığı
ölçüde ve insanların bu uygulamalar gerçekleştirilirken ancak
deneyimleyebildiklerine şüphe yok! Bu tartışmanın bize gösterdiği en
önemli şeylerden biri budur!