Şiir benim için duyguyu düşünceye, düşünceyi duyguya dönüştürme aracıdır. Onu yaratırken sahip
olduğum duyguyu ve düşünceyi, bende yarattığı etkiyle aynı biçimde okuyucunun alabilmesini
sağlamak için az olan (kısıtlı alanı olan) kelimenin azla ama çokça, yani duygusal anlamda vurucu
olma zorunluluğu meydana gelir ki; bunu da sağlamak; şiir içinde asla olmasa da olur bir kelime
kullanmamak, bazen o duyguyu en doğru biçimde tarif edebilmek için aynı cümlenin öznesi, yüklemi
ya da nesnesinde onlarca değişiklik yapmak, saatler harcamak, bazen o doğru kelimeyi hiç
bulamayarak o şiiri başka bir zamana -bende o an için eksik bulunan düşünceye, duyguya ya da
ebediyete kadar yarım bırakmak anlamına gelir.