Az ötemde deniz vardı, öylesine kendi halinde, duru bir güzellik ki, sanki beni yutmadan, ıslatmadan üzerinde taşımaya niyetliymiş gibi duruyordu, karşı kıyı çok yakın gözüküyordu, yürüyerek on dakikada orada olabilirdim, deniz, kutsal insanlara gösterdiği ayrıcalığı bana gösterebilir, üzerinde yürümeme izin verebilirdi, ben de karşı kıyıya yürüyene kadar yeni bir hikaye anlatabilirdim.

Uyuyamadım, tuzağa düşürülmüş bir hayvan gibi kıvranıp durdum bütün gece; elim ayağım titremeye başladı, sabaha doğru dayanılmaz bir bitkinlik çöktü üstüme, o kadını aradım. ´Hayırdır?´ dedi, ´Ne oldu?´ ´Kendimi kötü hissediyorum, yanına gelebilir miyim?´ diye sordum. ´İstiyorsan gel´ dedi. Kadının evine gittim. Hiçbir şey konuşmadım, içim acıyor, mideme kramplar giriyordu; yatağa kadının yanına uzandım, ona sarılıp uyumaya çalıştım.
(Arka Kapak´tan)