Ses ve Fenomen, Gramatoloji ve Yazı ve Fark ile beraber Derrida düşüncesinin köşe taşlarından biridir.
Husserl’in gösterge teorisi üzerine olan bu kitap, aynı zamanda yapısöküm kavramının kökenine ve ne olduğuna
dair önemli bir başvuru kaynağıdır.
Derrida, göstergenin her zaman bir erteleme ile malul olduğunu ve elimizde olanın yalnızca bir gösterenler
zinciri olması gerektiğini ileri sürer. Çünkü Husserl’in elde etmeyi umduğu gibi bir ideallik mümkün değildir.
Klasik fenomenolojinin iddia ettiği “bilincin kendine mevcut olma hâli” imkânsız bir durumdur. Différance, işte
bu imkansızlığın adıdır. Derrida, bu kitapta, Husserl’in bulmaya çalıştığı idealliklerin çözüldüğü noktaları tespit
etmeye çalışır. Yine burada Husserl’in gösterge teorisinin eleştirel bir okumasını ve yapısökümün bir tür yöntem
olarak işletildiğini görürürüz.
Derrida'nın fenomenolojik çalışması, Husserl'in yapıtının kökten bir sorgulamasıyla birlikte onun ötesine
geçmeyi dener.