Şimdi sana Victor Segalen´in seslendiği gibi "Yasak Mor Şehir"in o gizemli havasından esinlenerek haykırmak istiyorum...
Beni sıkılmadan dinle ve hiçbir yere kaybolma!...
Orada olmayı, ansızın çıkıp gelivermeyi, giyinik ya da çıplak görünmeyi, kişiliğinin gözle görünür ağırlığıyla etkilendiğimi savlamıyorum kesinlikle...
Zamansız ne bir öfke ne de kıskançlık duyuyorum...
Ne sesimle yargıçlara, ne acımasız bir bakışla başkaldıranlara, ne de başları tırnaklara asacak insanlara yanıt vermeyi düşünüyorrum yağmurlu bir günün sabahında...
Ben delice koşturan, koşturup da aradığını bulamayan, zaman zaman o yüzden bunalan, yaşamı günübirlik avuntular sanan insanlar seslenmek istiyorum...
Ama şaşırtıcı gücünle egemen oluyor yokluğun...
Bir müzik çalınıyor gölgenin onurunda, bir çocuk evin camlarını boyuyor gönlünce...
(Arka Kapak)