Mehmet Mümtaz Tuzcu’nun pek çok bakımdan şiir sayılabilecek, deneme kitabı Sürçmeler’de tek tümceden çok tümceli metinlere kadar çok esnek, çok kapsamlı bir düzyazıyla karşı karşıyayız.
“Zengin bir yara koleksiyonudur her şairin yaşamı!” derken, gövdesini topluluğa siper ederek zedelenişini sezdiriyor. “Kişi sanatta ancak kendisine eziyet ederek içten olabilir,” derken, yaşamın, tam tersine, zorlamasız, boyunduruksuz olursa serpilip yüceleceğini düşündürüyor.
Bütün sanatların ilk ve asıl konusunun insan olduğunu, her şeyi anlamaya çabalayan insanoğlunun, kendisini anlamakta çok zorlanan bir varlık olduğunu hissettiriyor Tuzcu.
Yaratıcılığı tıkayan sıradanlıklara, saçmalıklara işaret ediyor sürekli… Ve bazı çöküşlerin itici güce çevrilmesini, bir olanak, hatta bir kaçınılmazlık olarak sunuyor.
Yaşam ve şiirin karmaşık yoluna eleştirel, sanatsal ve etik bir yol haritası Sürçmeler…