Erol Erkılıç'ın şiirlerini okuduğumda Edip Cansever'in "İnsan yaşadığı yere benzer O yerin suyuna, o yerin toprağına benzer" dizelerini anımsadım. Gerçekten de insanın şiiri doğduğu yere benziyor. Erol Erkılıç'ın şiirlerini anlamak için, Dersim'i tanımak gerek. Munzur Çayında alabalığın pırıltısını, gözelerde köpüren kaynak sularını görmek gerek."Gözyaşını dökmemiştir oysaEn çok sevdiği insanlarıKavgaya uğurlamanınEzikliğini yaşamamıştır Hala yaşıyor olmanın"O yöresininin insanı toprağını, halkını, kavgasını hep sevmiş bir devrimcidir. Nasıl söcüklerini ilmik ilmik örmüşse onurlu ve namuslu bir yaşamı da öyle ilmik ilmik örmüştür."AmaKavganın kenarı köşesi yokOrtasında yumruğu sallamakHakkımız olmalı"Bir yanına Enver Gökçe'nin çağlayan sesini katmış, bir yanında Kemel Burkay'ın engin ve derin söyleyişini,"Ey güneşimHiç eksilmedi sana sevgim" nerede kavga görse şiirle koşuyor. "Heybemizde acılarımız"İşteDağı taşı aştı geldi bu sevda Sarhoşluğuma sarılan ilhamdın Hüznüm oldun Sevincim oldun En çokYüreğimdeki Ambargoyu delen Vefaydın sen...Edip Cansever'in dizeleriyle başladım madem yine onun dizelerine öykünerek bitireyim.Gülemiyorsun Erol, gülmekBir halk gülüyorsa gülmektirNe kadar benziyoruz Dersim'e...EMRE GÜMÜŞDOĞAN (ŞAİR-EMEKLİ ÖĞRETMEN)