İnsanın iç dünyası uçsuz bucaksız bir deryadır, Bu sınırsız ummana dalan insanlar bu sırra erenlerdir. Dolayısı ile çok küçük yaşta yarenlik etiğim bağlamayı bütün olumsuz koşullara rağmen hiç bırakmadım, Bağlama bir tellaldır, milyarlarca kelamı telinde taşıyan uçsuz bucaksız bir namedir. Bağlama söz süz,nefessiz olmaz ve iç dünyama dönmeye başladım yaş ilerledikçe, şiir (nefes)kendiliğinden tele dökülmeye başlar fakat bunu tele dökmenin kaleme almanın gerçekten bir akademik eğitime ihtiyacı vardır. Bunu becerebildiğimiz ölçüde bu sırrı insanlara anlatabiliriz Ve sevdirebilir. İşte geçmişteki ozanlarımız duygu ile besteyi,duygu ile yazıyı birbirine uyumlu hale getirerek o güzel kelamları günümüze kadar taşımıştırlar ezgiler vasıtasıyla. Günümüzde halk ozanlığı hala en etkin iletişim ve düşünceyi yayma sanatı vasfını koruyor. Bende aklımın yettiği, dilimin döndüğünce bu geleneği sürdürmek için çaba harcayan bir canınızım, Hayatta en çok profesyonellikten hoşlanmadım ve bir acemi bir çırak bir öğrenci olarak ölmeyi tercih ederim. Sürgün çocuklar büyümez çook hüzünlü bir kavramdır benim dünyamda, Çünkü ben sürgün olduğum yaştayım hala daha.