Bana göre bir çocuğun en büyük şansı; kitap okunan, tiyatroya, sinemaya gidilen, müze gezmeyi bilen ve bunun gibi birçok, sanatla iç içe olunan aktivitelerin yer aldığı, öğrenildiği bir ailenin içine doğmaktır. Ne güzeldir ki benim de en büyük şansım; bana, dünyaya geldiğim andan beri sanatı ve okumayı sevdiren bir anne babamın olmasıydı. Ancak yine ne yazıktır ki ilk romanımı yazarken, tüm bu güzelliklere rağmen içinde bulunduğum jenerasyonun tüketim manyaklığından, kapitalizm kölesi oluşundan kaçamadım ve hikâyemi buna göre şekillen-dirmek zorunda kaldım. Kısaca ‘Bunu böyle yaz, o zaman çok tutar!’ mantalitesi beni de içine aldı. Ben de en azından bildiklerimin, öğrendiklerimin ve sevdiğim, beni büyüleyen şeylerin bir kısmını işin içine katarak size bir aşk hikâyesinden daha fazlasını bırakmaya çalıştım. Araştırarak, anlayarak okunduğunda sizi de içine çekeceğine inandığım bu hikâye yarı kurgu yarı gerçektir.