Her tayinleAnadolu'nunbirşehrindendiğerinesavrulanbirbankamüdürü,biranasınıfıöğretmeniveçocuklarının, günlükyaşamlarınınizlerinisürmeküzerebiryılönceçalışmayabaşladığımızda, şöylesöylemiştisevgiliAytenSelamoğlu; "Ben ne herkesintanıdığıbiriyim, ne de yazarım. Nasılolacakbuiş?" Hepimizinanlatmayaveokunmayadeğerbirgeçmişiolduğunaiknaetmemvakitaldıysa da bunadeğdi; öncebirerikişer, sonrakoşaradımsökünettianılar. Sorularsorularıkovaladı, aileüyelerieksikleritamamladı, albümlervekutulardolusufotoğraftarandı, sonundahepsianılariçindekiyerlerinibuldu.

Yenibirşehre, yeniinsanlara, yeniadetlerealışmaköyleçok da kolayolmuyordu. Bocaladığımız, bunaldığımız, biröncekievimizi, şehrimizi, oradaedindiğimizdostluklarıözlediğimizgünlerhiç de azdeğildi. Çocuklar her taşınmadaokul, öğretmen, arkadaşdeğiştiriyor, kendileriniyeniokuldatanıtmak, ispatlamakiçindahaçokçalışmakzorundakalıyorlardı. Tayinlerimiseapayrıbirmacera...

Öteyandanpekçok dost edindik, farklıgelenekgöreneklergözlemledik, çocuklarımızhiçtanımadıklarıortamlardaayaktadurmayı, kendi- lerinikabulettirmeyiöğrendilervetabiihepsindenönemlisiülkemizi, ülkemizininsanını, adetlerini, şarkılarını, türkülerini, folklorünü, kültürzenginliğini, etnikçeşitliliğini, yokluğunu, varlığını, taşını, toprağınıtanıdıkvesevdik.