“Ahmedê Xanî û Feqiyê dilxûn;

Qurnê tarî da pencê rоyê bûn hûn,

Ber çevê xwe we didît zelûlî û xûn.



Hûn bûn dengbêjê wê dinya tarî,

Hûn bûn stêrka geş li nav hezarî,

We qazanc kiriye navêd nemirî.



Tunebû xwandin zimanê kurmancî;

Gul dirêtin bi farizî, erebî,

Bi cefa, bi dilê kul û merezî.



Dinya kevn tîra xwe dilê we da cî kir,

Navê kurmanciyê we unda nekir,

Bi wî navî mane hûn nemir.



Miletê kurmanc we bîr tîne,

Zivistanêd ‘emirê çetin bihurîne,

Rоja îrоyîn bihar e, bihara hêşîn e.



Kurmancê zêryayî niha xulam nîne,

Dergê xwandinxana ber vekirîne,

Çêkirdarê ‘emirê xweşbextiyê ne.”