Kur’an, iman edilmesi vacip mukaddes bir kitap olmanın yanı sıra İslami ilimlerin mühim kaynağıdır.
Müminler, Kur’an’ı anlama ve izah etme faaliyeti için yoğun bir çaba sarf etmiştir. Bunun sonucu olarak teşekkül eden tefsir disiplini, kuralları ve metodolojisiyle muazzam bir İlmî birikim oluşturmuştur. Birçok ilim dalı ve çeşidi ile ilişkisi bulunan tefsir disiplininin bilgi hazînesi ağırlıklı olarak kesbî ilimlerden oluşmaktadır. Öyle ki tefsir ekollerinin ekseriyeti Kur’an’ı izah etme sürecinde kesbî ilimleri referans kabul etmektedir. Mahiyeti ve çerçevesiyle ilmin muteberlik kriterlerini taşıyan, elde edilme kanalları itibarıyla beşerî takatin imkan dairesinde bulunan kesbî ilimlerin, tefsir için ağırlık teşkil etmesi olağan bir durumdur. Kur’an’m insana hitap eden yönünün yanında ilahi yönünün bulunması, vehbî ilme yönelik kimi ifadeleri haiz olması gibi etkenler bazı ekollerin tefsir faaliyetinde vehbî ilme önem atfetmelerine neden olmuştur. Özü, kapsamı ve elde edilme yöntemleri ile farklılık arz eden bu ilim türünün tefsir alanındaki etkisi önemli tartışma konularındandır.