Bu gece belki de son gece,
Bu gece son kez bakıyorum gözlerine
Kaçamak bakışlarla...
Sûr'a üfledin bu gece,
Ve mahşerin tek günahkârı benim...
Arapçayı öğrenemedim ama
Şarabın tadına baktım...
Alışılagelmiş hicran akşamlarında
Rock da dinlerim yüksek katlı
Emperyalist kulelerde,
Mesut seraplar da görürüm.
Asimile edilmiş toplumlar gibi
tüm benliğimi kaybettim sonraları...
Gitarın teline değil de ruhuma vuruyordun
minicik parmaklarınla...
Ruhumu da kaybettim
Ve diri diri yakılmış bedenlerle
empati kurdum bir müzik kutusunda...