Evden çıkmadan önce çalan telefon, on dakika geç gelen otobüs, markette bitmek bilmeyen kuyruk, buluşmayı erteleyen bir arkadaş, yolda karşılaşılan bir tanıdık, bulunamayan bir park yeri ya da evde unutup almak için geri döndüğünüz bir eşya… Hepsinin bir sebebi vardır aslında. Bir şeyin oluşması için, önce başka şeylerin oluşması gerekir çünkü. Küçücük bir ayrıntı, hayatınızda büyük değişimler yaratabilir. Yaşar ve öğrenirsiniz.
İşte tam da bu sebepten, akışa bırakmak gerekir biraz. Kabullenmek, teslim olmak, razı gelmek, en çok da işaretleri takip etmek gerekir. Ama bazen, ister istemez geçip gideriz açık seçik gözümüzün önünde duran o uyarıcı levhaların yanından. Hâlbuki içyüzünü bilmediğimiz şeyler kim bilir nelere vesile oluyordur hayat akışımızda.
Velhasılıkelam, hayat bazen öyle güzel ipuçları verir ki bize, ne mutludur görebilene. Hatta şu an bu satırları okuyor olman bile bir tesadüftür belki de. Kim bilir…


“Dünya tesadüflerle dönmeyi seviyordu. Her şey bir tesadüfle başlamıştı ya da kaderdi belki de, onlar “tesadüf” diye adlandırmışlardı. Ya da adı her neyse işte, bir şekilde kesişmişti yolları.