Son yolculuğumdayken aniden ilki beliriyor aklımda. Gitmek gelmekten daha
basit geliyor. Kısa bir an. Tüm duyuların teyakkuzda... Sesler hiç olmadığı kadar
baskın. Renkler hiç olmadığı kadar canlı. Bir an için her şey koca bir ışık
topundan ibaret. Sanki güneş yeryüzüne inmiş. Sıcaklık kalbinden başlayıp tüm
vücuduna yayılıyor. Çarpışma. Duyularını birer birer kaybediyorsun. Önce renkler
soluyor, sonra hiçbir şey işitemez oluyorsun. Bir anda etraf kararıyor. Gece
battaniye olup üstünü örtmüş gibi. Üşümeye başlıyorsun. Derken baştan ayağa
bir titreme. İki ölü, bir yaralı...