Büyük güçler arasında denge siyaseti izlemek Türkiye gibi orta büyüklükte bir devletin
geleneksel olarak izlediği dış politika anlayışının bir parçasıdır. İçinden geçmekte olduğumuz
dönemde uluslararası ilişkiler ortamında dengelerin değiştiği, Soğuk Savaş sonrası ortaya çıkan
tek kutuplu dünya düzeninin yerini çok kutuplu bir dünya düzenine bıraktığı görülmektedir. Aynı
zamanda küreselleşme zemin kaybetmekte ve milliyetçilik yükselişe geçmektedir. Bu yeni
sistemde artık sadece Amerika, Rusya, Çin, Japonya, Hindistan gibi bölgesel ve küresel güçlerin
yanı sıra pek çok uluslararası kurum, çokuluslu şirketler, STK'lar, hatta terör örgütleri artık dış
politikanın önemli aktörleri olarak karşımıza çıkmaktadır.
Türkiye, 2019 yılında, dış politikada, çözümlerin değil, sorunların bir parçası oldu. Sergilenen dış
politika anlayışı ve uygulamasıyla daha sorunlu, soru işaretlerinin daha çok olduğu bir dış
politika görünümü ortaya çıkmıştır. Türk dış politikasında, ABD ile Fırat'ın doğusu, S-400'ler ve
F-35'ler çerçevesinde yaşanan gerilimler, Kongre'den Türkiye karşıtı yasa tasarılarının geçmesi;
Rusya ile İdlib ve Fırat'ın doğusundaki PKK/YPG varlığı konusunda yaşanan gerginlik, Libya
üzerinde rekabet, Suriye sorunundan kaynaklanan mülteci sorunu, İdlib'de Suriye ve Rusya ile karşı karşıya gelinen süreç, Türkiye'nin Yunanistan, Güney Kıbrıs Rum Yönetimi, Mısır ve İsrail
gibi bölge ülkeleri yanında ABD, Rusya, Fransa ve İngiltere gibi küresel aktörlerle karşı karşıya
kaldığı Doğu Akdeniz'deki rekabet öne çıkan başlıklar olmuştur.
Böylesine bir uluslararası ortamda Türkiye nasıl bir dış politika izlemiş ve bu politikanın
sonuçları ne olmuştur? 2020'ye hangi miraslar kalmıştır ve dış politikanın yönü nereye doğru
evrilecektir?
Elinizdeki derleme kitap 2019 yılında izlenen Türk dış politikasının hasar tespitini yapmaktadır.