Şehzade karısını o denli seviyordu ki, kendisine her gün bir armağan veriyordu. Bir gün gerdanlık, bir gün bilezik, bir gün yüzük, bir gün kürk,, Getirdiği her armağandan sonra karısına sorardı:

-Bak kömürcü kızı, sana bunu aldım, beğendin mi?

Kömürcü kızı hiç teşekkür etmez. Sadece:

-Talihimdir Şehzadem! Demekle yetinirdi.

Şehzade, bir gün karısının iyilik bilmezliğine çok öfkelendi:

-Ya’ Talihindir öyle mi? Sen şimdi görürsün talihini’ diyerek kızın babasına verdi.

Kömürcü, kızına:

-Senin yüzünden şimdi hepimizin düzeni bozulacak. Güzel, güzel geçinip gidiyorduk.

Üvey anana ne diyeceğiz?

Böyle söylene söylene kızı eve götürdü. Adam söyledikçe kız:

-Ne yapayım baba? Talihimmiş, diyordu.