Güvenlik, Türkiye’nin hem dış politikasında hem de iç siyasal yaşamında sıkça kullanılan
bir kavramdır. Yoğun güvenlik gündemi özellikle Türk dış politikasının neredeyse değişmez
unsurlarından biridir. Bununla birlikte, 2000’li yıllarda Türkiye’nin güvenlik gündeminde
köklü bir değişim başlamıştır. İçeride demokratik reformlar gerçekleştiren, uluslararası
politikada ise yükselen bir bölgesel güç haline gelen Türkiye’nin yaşadığı bu dönüşümün
nasıl açıklanacağı, yakın dönem uluslararası ilişkiler literatüründe en çok tartışılan
konulardan biri haline gelmiştir. Bu kitap, sözü edilen dönüşüm sürecine odaklanmakta,
uluslararası ilişkilerin inşacı yaklaşımlarını temel alarak Türkiye’nin ulusal güvenlik
politikasında son on yıllarda yaşanan dönüşümü tarihsel, kültürel ve kimliksel bağlamlarda
tartışmayı amaçlamaktadır.