Tarihe aitmiş gibi görünenin güncelliğini
yitirmediğini anlatıyor İlhan Akdeniz. Hallac-ı
Mansur da, yakın zamanlardaki Şengal trajedisi,
Dersim ve Ermeni soykırımı da dahildir buna. Bir de
1980 faşizmi nedeniyle Türkiye’den yurtdışına
göçenlerin hayatları: Taksi şoförleri, kendini hâlâ
’80 öncesinde ve hatta ’70’lerde sananların
dramatik konumları. Hikâyelerin kişileri,
yaşananlardan süzülerek dahil oluyorlar İlhan
Akdeniz’in anlatısına. Denebilir ki, devrimci olmak
kadar, devrimci kalabilmenin onuru geziniyor
anlatılarda.


İlhan Akdeniz hikâyesini arıyor. Daha doğrusu adım
adım yaratıyor. Kendi sesini arıyor, hikâye
dokusunu oluşturuyor. Bu arayış hem yeni, taze
soluklu hikâyeler okumamızı hem de gelecekte yine
kendisinden yeni ürünler beklememizi koşulluyor.
Uzun ve güzel bir yolculuk bu topraklarından
kopmadan diasporada devam eden… Biz de eşlik
edelim.