Olur ya belki bir gün okursun diye yazıyorum sana bu satırlarımı... Çünkü sana söyleyemediğim çok şey var içimde. O kadar yarım kalmışım ki sana, dilediğim gibi sevemedim ben seni. Yakınında olmaya çalıştıkça sana, hep mesafe koydun araya verdiğin mutlulukların bile emanetti senden bana kalan... Elimi uzatınca da dört duvar arasında kaldı kurtaramadım! Yavaş yavaş tüm benliğimi kaybettim. İlk önce seni gören gözlerimi, sonra çığlıklarımı seslendiren dilimi ve en son yüreğimi kaybettim. Kaybettikten sonra da kimse sana olan sevgimi kâğıda, şiire, kitaba dökemedi. Yani kimse beceremedi bunu belki de böylesine çirkef olmuş bir adamı yazmak istemedi… Yanımda olmanı elimden tutmanı istedim sadece. Bunun için her gece çok dua ettim. Düşlerimde bile kabul olmayan en masum duam oldun… Şimdi bir tek duamsın seni yüreğime koyup nasibime yazmayan Allah’ım aklımdan da, kalbimden de silip bıraksın… Şimdi kendine iyi bak sonra da sana emanet ettiğim yüreğime iyi bak. HOŞÇA KAL.

Yüreği sevgiye, saygıya, aşka muhtaç olan kadınlara selam olsun…