Limandaki gemiler gibi bu aşkı taşımaya, sonsuza doğru yola çıkmaya hazırdık, hazırlanmıştık!
Kör olurcasına bakıyordum ben sana; son bakışımmış gibi, can veriyormuş misali!
Seni kendimden korudum diyebileceğim tek insandın. Gecenin en karanlık noktasını bulmaya uğraşırdım gözlerini hatırlatsın diye.
Unutturdun bana geçmişi, hayal ettirdin geleceği. Umutlara umutlarla yolladın bizi, aşk kontrole aldı dengemizi.
Gözlerden gönüllere girip ömürlere taşıdık sevgimizi, sonra taşıya taşıya yan yana getirdik gönülleri ve sonra sen küçücük bir inat uğruna alıp gittin ömürleri, yakıp geçtin hayalleri.
Yıkılmaz ama yıkılmaz sevgili! Güçlü hayaller vardı onlar yıkılamaz... Anlıyorsun değil mi! Onca hayallerden, sözlerden, umutlardan sonra çekip gitmek olmadı.

Borçluyuz sevgili, ben sana özür, sen bana ömür...