Abdurrahmanı’d-Darîr tarafından 1747 yılında kaleme alınan bu eser, İslam dininigeniş halk kitlelerine tebliğ etmek ve öğretmek amacıyla yazılmıştır. Eser meleklere,kitaplara, peygamberlere iman ile kıyamet alametleri ve kıyamet günü gibi konulardanbahseder. Halkın kolayca anlayabilmesi için, eserde dönemine göre oldukça sade bir dilkullanılmıştır. Ayrıca eserin esas alınan nüshasının hattı harekeli nesih olup nüsha dilincelemesi açısından da bol miktarda malzeme barındırmaktadır.Abdurrahmanı’d-Darîr hakkında çok fazla bilgi olmamakla birlikte kendisine ait beşeser bilinmekte iken tarafımızdan Tenvîrü’l-Kulûb, Hazâ Risâle-i Tuhfetü’s-Sıbyân veTezkiretü’z-Zekât adlı üç yeni eseri daha tespit edilmiştir. Ayrıca üzerinde çalışmayaptığımız Vasiyyeti’l-Ârifîn adlı eserin de farklı bir nüshası bulunmuştur. Bu nüsha ileedisyon kritik yapılarak eser okuyucunun istifadesine sunulmuştur.Bu eser, 18 yüzyılda ağır ve ağdalı bir dille yazılan mensur eserlerin yanında, halkiçin daha sade bir dille kaleme alınan eserlerin var olduğunu da göstermektedir.