Dede Ünlü Ressam İbrahim Çallı ile torunu
Ressam Yaşar ÇAllının şifreleri çözülüyor.

Şimdi Yaşar geçmişe yolcu; dünden konuşuyor, belleğimi yokluyor, çocuk denecek yaşlarını kurguluyordu. Denizli Lisesinin meşhur orta bahçesindeki Şükranla YaşarI buluşturmuş, o zamanın dehlizlerine dalıp ikimize airt ne varsa bulup çıkarıyordu.

Ruhu alt üst olmuş, acıları depreşmiş, resimler ayaklanmış yürüyordu salonda. Ben de aynı duygular içindeydim. Yaşar Çallıyı dedesiyle birlikte kendi kurmaca dünyama çekmiştim. İki ünlü ressamın gerçeklerini, sanatlarını, içlerinden yeşertip renklendirdikleri yetenek tohumlarının nasıl çatlayıp canlandığını, sözcüklerin, anlatımın ve kurmacanın ışıklı oyunlarıyla süsleyip yazacaktım. Benim için değişik bir çalışma yöntemiydi bu. Yaşarla konuşurken kurmaca evrenini, sözcüklerin anlamlarını zorladığı bir çalışma ürünü yaratacağımı düşünüyordum. Yaşar Çallı ve Şükran Kozalı daha sonar kendiliğinden oluşacak Vuslat anı-romanına adım atacağımızı nereden bilebilirdik? Konuşkan, izlerin ve anlamların yenilendiği katmerli yaşamın lezzeti, acıları, anlatılmayan, içte hapis kalmış ayrıntıların birleşip soluk aldığı bir başka kitap olarak işte o gün doğmuştu Vuslat.