Zamanla sadece zaman geçer yabancı. Geçmez acılar, geçmez yalnızlıklar.
Kalır kabuk bağlamış yaralar ve inceden inceye sızılar. Zamanla geçmez işte zamanla geçer dediklerimiz. Alışırız sadece.
Geçer dediklerimize alışırız,
Unuturuz dediklerimize alışırız..
Hiç gitmez sandıklarımızı uğurlarız sonsuzluğa. Ağlarız ama alışırız. Hayatın önsözünü okuruz ve yoruluruz başlamadan daha. Önümüzdeki sayfaları gözyaşıyla, isyanla okuruz. Sevdiklerimizden beklentilerimiz olur acıtan. Ve hiçbir sevilen beklentisini karşılayamamıştır. Ve.. Ve buna da alışırız.
Bir müzik gibi ritimlerine uygun yaşamak lazım hayatı. Bizi dinleyen kendine gelmeli. Bizle söylemeli şarkıları ve bizle dinlemeli.
Önsöz yazamam ben... Bu yüzden herkes bana yabancı. Kendim hakkında tek kelime yazamaz kalemim. İçerik hakkında bilgi vermez. Bu yüzden yabancı kaldık
Aşka,
Hayatlarımıza,
Birbirimize...