Ev, son tuğlası yerine yerleştikten sonra, ailesinin
gelmesi için artık hazırdı.
Bu aile büyüdükçe, bebeğin minik ayaklarının
döşemelerde çıkardığı ses ve koridorlarda çınlayan
kahkahalar evi çok mutlu etti. Ev artık bir dört
duvardan fazlasıydı, bu ailenin sıcak yuvasıydı.
Ancak bir gün her şey değişti. Ailenin üyeleri tüm
eşyalarını toparladı ve gözlerindeki yaşlarla ev ile
vedalaştılar. Ev, iki adam ortaya çıkana kadar birdaha mutlu olabileceğini sanmıyordu. Bu yeni aile
geldiğinde, içindeki umut ışığının tekrar parladığını
hissetti. Belki tekrar sıcak bir yuva olabilirdi.
Bir evin bakış açısıyla anlatılan bu içten hikâye, aynı
dört duvarın içinde farklı zamanlarda yaşayan ve
büyüyen iki ailenin sıcaklığını bizlere hissettiriyor.