O zamanlar hemen hemen bütün Müslümanlarda bir cihad aşkı, şuuru ve özlemi vardı. Afganistan'da soylu bir cihad başlamıştı. Sonrasında en soylu cihad Çeçenistan'da devam etmişti. İran'da İslam inkılabı olmuş, Pakistan'da İslam Şeriatına geçme çalışmaları var. Diğer yandan Eritre'de, Moro'da, Filistin'de, Filipinler'de, Keşmir'de İslami cihadlar devam ediyor ve Türkiye'de de büyük bir İslami uyanış var. Bu sebepten dolayı Müslümanlarda büyük bir heyecan vardı ve bu ülkelerdeki Müslümanların cihadlarının zaferle bitmesi için dua ediyorlardı. Bunun yanında hem Afganistan'da- ki, hem Çeçenistan'daki ve hem de Bosna'daki cihada, bütün dünya Müslümanları maddi, manevi ve bizzat iştirak ederek yardım ediyorlardı. İslam ülkeleri devlet ve hükümet olarak yardım etmiyorlarsa da, Müslüman halklar tüm güçleriyle bu cihadın yanında yer alıyorlardı. Cihad şuuruna sahip olan Müslümanlar için, cihad etmek düğün bayram gibi geliyordu. Ebu Hureyre -radıyallahu anh rivayet ediyor: "Cihad etmeden, içinde cihad etme arzu ve niyeti de taşımadan ölen kimse, münafıklıktan bir şube üzere ölmüş olur." Müslim