Zordu lakin yaşanılmaz da değildi, çok yorulduğunu hissetti
kadın bir an, sonra derin bir nefes aldı... Yaşadığı hayat
boyunca hep zorluklar çıkmıştı karşısına da yine de
yıkılmamıştı kadın, yılmamıştı hiçbir zaman, şimdi daha da
güçlüydü, daha da dimdik duruyordu hayatın karşısında, belki
de şu içindeki bitip tükenmek bilmeyen umuttandı her şey, yarınları görmeden konuşmanın boşa
olduğunu iyi bilirdi kadın...
Her sabah yeniden doğuyordu ya güneş, kadın da doğan güneşle birlikte her gün yeniden doğuyordu.
Bilmezlerdi hayata olan asiliğinin, yaşadığı zorluklardan ötürü olduğunu!
Umuda tutundu kadın, yaşamaya tutundu, en çok da yazmaya tutundu kadın...