İnsanın bir iç bir de dış dünyası vardır. Yaşama sevinci iç ve dış dünyanın dengesinden doğar. Dış dünyanın cazibesine kapılıp iç dünyamız ile bağlarımızı zayıflattıkça acılarımız artar; yaşama sevincimiz kaybolur. Aç gözlülüğümüz, korkularımız ve güç arama telaşımız yaşama sevincine ulaşmamızı engeller. Düşüncelerimizi, duygularımızı ve eylemlerimizi içimizdeki yüce güçle uyum haline getirdikçe, ruhumuzun enerjisi yaşamımızda etkin olmaya başlar. O zaman İnsanlara ve kendimize daha yakın oluruz. Sevgi içinde yaşamaya bolluğa ve berekete kavuşuruz; yaşamın sevincine ulaşırız.